Vorige week waren we op vakantie in het zuiden van Frankrijk. We maakten een uitstapje naar de indrukwekkende Pont du Gard. Terwijl mijn zoon Oscar en ik steentjes zaten te ketsen op het water, viel mijn oog op een jongen die op het punt stond van een hoge rots te springen.
Een paar andere jongens waren hem al voorgegaan, maar hij aarzelde. Keek. Stapte vooruit. Dan weer achteruit. Vanop verschillende plaatsen bekeek hij de sprong. Tien minuten gingen voorbij. Uiteindelijk koos hij voor een lager stuk rots, al moest hij daardoor wel een grotere horizontale afstand overbruggen én over een tak springen.
Ik had het eerlijk gezegd niet meer verwacht, maar plots sprong hij – met een salto nog wel. Niet elegant, behoorlijk dicht tegen de rotswand, maar gelukkig liep het goed af.
Achteraf dacht ik: hij had eigenlijk veiliger kunnen springen van dat hogere punt. Maar onder stress maken we nu eenmaal niet altijd de beste keuzes.
De makkelijke weg is niet altijd de beste
Zo gaat het ook vaak in onze relaties. Er is iets wat ons stoort – een opmerking van een collega, een gedrag dat schuurt bij een vriend of partner – maar uit schrik om te kwetsen, zeggen we niets. Of we benoemen maar een klein stukje, in afgezwakte vorm.
We kiezen de lagere rots: minder eng op korte termijn, maar vaak onhandig op lange termijn.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je altijd alles rechtuit moet zeggen, zonder filter. De kunst is net om rekening te houden met de gevoelens en behoeften van de ander, én tegelijk trouw te blijven aan jezelf.
En dat is geen gave waar je mee geboren wordt. Het is een vaardigheid – eentje die je kunt leren, oefenen en versterken. Maar eens je ze onder de knie hebt, voelt het als een superkracht. Want denk maar eens: hoe vaak communiceer je per dag? Met patiënten, collega’s, vrienden, familie… en natuurlijk ook met die ene persoon die ons soms moeiteloos op de kast krijgt: onze partner.
Werken aan je communicatie = investeren in je leven
Eén van de eerste zinnen op mijn mission statement luidde:
“Ik wil studenten niet alleen beter maken in hun werk, maar ook in het leven.”
En dat is exact wat we met Gelukskine doen. We reiken tools en inzichten aan die je sterker maken in je werk met patiënten, maar die je ook gewoon een fijner leven geven.
Deze missie wil ik graag uitdragen en zo gebeurt het dat ik zelfs op mijn vakantie in Frankrijk denk aan Gelukskine:).
