‘Voor het werk?’ Dat was de eerste vraag die we kregen wanneer we vertelden dat we voor drie maanden met onze twee kinderen naar Barcelona trokken.
Twee jaar geleden verbleven we ook al drie maanden in Lissabon. Zo een éénmalig zot avontuur, dat begrepen de meeste mensen nog, maar dat we dit twee jaar later nog eens herhaalden? En niet voor het werk? En met twee kinderen?
Wanneer iemand vijf of soms zes dagen per week van ’s morgens tot ’s avonds laat werkt, zijn we dat normaal gaan vinden. Naast het werk proberen we dan al die andere ballen in de lucht te houden: de hobbies van de kinderen, de tuin, eten manken, sociale activiteiten. Iedereen doet het zo, dus zullen wij dit ook maar doen, toch?
Nee. De keuze om opnieuw drie maanden naar het buitenland te gaan, was geen impulsieve beslissing, maar een zeer bewuste keuze. Ik ben ervan overtuigd dat we als zorgverlener en als mens enkel voor anderen kunnen zorgen als we in staat zijn te zorgen voor misschien wel die moeilijkste persoon om voor te zorgen: onszelf.
Verder probeer ik bij het nemen van beslissingen altijd uit te zoomen. ‘Begin with the end in mind’, zegt Stephen Covey in zijn bestseller: ‘The seven habits of highly effective people’. Want waar een aantal mensen niet goed begrepen dat we drie maanden tijd namen voor onszelf, zagen we bij anderen vooral de zorgen in hun ogen, zichzelf afvragend wat we onze kinderen in aandeden. Laten we eerlijk zijn, dat stemmetje was er met momenten ook in ons hoofd: wat als de kinderen het niet naar hun zin zullen hebben? Gaan ze wel meekunnen op school? Wat als ze zichzelf niet goed kunnen uitdrukken of geen vrienden maken? Maar elke keer probeerden we niet enkel de stem van ‘angst’, maar juist de stem van ‘vertrouwen’ te horen. Een stem die niet kijkt naar het ongemak op korte termijn, maar juist vertrouwt in de groei op lange termijn. Het is ook deze stem, dit vertrouwen dat we aan onze kinderen willen meegeven.
En achteraf zijn we blij dat we naar deze stem durfden luisteren. Het was zelfs onze dochter van 8 die zei: “Papa en mama, heb maar vertrouwen in je kindjes, we zullen het ook in die school wel leuk hebben.” En zo geschiedde, want op de eerste dag kwam ze al thuis met de verlossende woorden: “Mommy, Daddy, I made a new friend” en ook onze zoon deed het fantastisch. Wat zijn we blij dat we onze kinderen het vertrouwen konden geven dat ze zichzelf kunnen behelpen en vrienden kunnen maken, niet enkel in hun vertrouwde schooltje in het Leuvense, maar ook in de rest van de wereld.
Dit geeft mij ook opnieuw het vertrouwen om te blijven focussen op wat ik belangrijk vind, zowel privé als op professioneel vlak. Om bij het het zoeken van een nieuwe job als kinesitherapeut vanaf het begin mijn waarden en grenzen aan te geven en de zaken te benoemen waar ik belang aan hecht in een samenwerking. Om te durven blijven gaan voor al onze dromen en de avonturen die ons nog te wachten staan.
Dank je wel Barcelona voor het prachtige decor de afgelopen 3 maanden.
Dank je wel Ine om dit avontuur weer samen aan te gaan. Niemand heb ik liever aan mijn zijde.
Dank je wel lieve Lena en Oscar, voor jullie moed en dapperheid, jullie enthousiasme en de heerlijke tijd samen.
