Niet zo lang geleden brachten we een bezoekje aan onze hoofdstad. We vonden het namelijk niet kunnen dat ze de hoofdstad van Portugal (daar woonden gedurende enkele maanden) beter kennen dan de hoofdstad van ons eigen landje. Daarnaast was het die dag autoloze zondag in Brussel, dus het ideale moment voor een stadbezoekje.
Helaas waren onze twee minipubers niet zo onder de indruk als wij van de mooie gebouwen, de prachtige Kunstberg en de Grote Markt. ‘Manneke Pis’ en ‘Jeanneke Pis’ konden nog net op hun goedkeuring rekenen. Dus we deden wat iedere ouder zou doen, we kochten onze kinderen om met een ijsje:).
Eerst moesten we onze 4 ijsjes betalen en vervolgens mochten we met ons ticketje onze smaken bestellen. De rij was vrij lang en vooral nogal rommelig. Daardoor konden we niet goed inschatten wie de volgende in de rij was. Toen we niet reageerden op de vraag wie de volgende was, schreeuwde de ‘ijscoman’ geïrriteerd nog een keer: “Volgende!!!”. Voor de mensen die mij een beetje kennen, weten dat ik sowiso zou vertrokken zijn, was het niet dat we de 4 ijsjes al hadden betaald. Misschien hadden ze net daarom dit systeem ingebouwd.
Likkend aan mijn ijsje (dat wel lekker was moet ik eerlijk toegeven) dacht ik: ‘Hoe verschrikkelijk moet die jongen zijn dag wel niet zijn, als hij met die mindset en attitude in zijn job staat en de klanten op deze manier bedient. En het deed me direct terugdenken aan de bevindingen van een bepaald geluksonderzoek waar we het over hadden tijdens een opleiding tot ‘Integraal Gelukscoach’ die ik toen volgde. Uit meer dan 20 jaar onderzoek naar geluk blijkt dat geluk voor ongeveer 40-50% genetisch bepaald is, voor 40-50% procent bepaald wordt door levensstijl en mindset en slechts voor 10% door je levensomstandigheden.
En dus is het leven misschien wel zoals het werken in een ijssalon. Je hebt misschien niet alles in de hand, maar met je mindset kom je wel al een enorm stuk. Stel je voor dat deze ijsverkoper iedereen met de glimlach zou begroeten? Stel je voor dat hij iedereen een fijne dag zou wensen en hier en daar eens iets extra zou doen, misschien zelfs een mopje zou maken? Zijn jobinhoud zou precies hetzelfde zijn, maar het gevoel en zijn beleving totaal anders. De klanten zouden tevreden zijn en belangrijker nog, de ijsverkoper zelf zou een heel pak gelukkiger naar huis gaan op het einde van de dag. Want geluk is het enige dat zich vermeerdert wanneer je het deelt.
Maar ik wil niet te streng zijn. Ik ken natuurlijk ook de omstandigheden niet van de ijsverkoper. Maar ik zou hem al zeker en vast onze trainingsdag communicatie aanraden: ‘Nooit meer gezeik in de praktijk (of ijssalon):).
